سایت دلتاریک

ﭘﻮﺭﯾﺎﯼ ﻭﻟﯽ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﭘﻬﻠﻮﺍﻥ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺍﺯ ﻓﻘﺮﺍﯼ ﺷﻬﺮ ﺧﻮﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﻌﻤﺖ ﭘﺪﺭ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺑﻮﺩ. ﻋﺎﺷﻖ ﺩﺧﺘﺮ ﺣﺎﮐﻢ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺍﻭ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺑﻮﺩ، ﺍﺯ ﺷﺪﺕ ﻋﺸﻖ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﻭ ﺑﺴﺘﺮﯼ ﻣﯽﮔﺮﺩﺩ. ﻣﺪﺍﻭﺍﻫﺎﯼ ﭘﺰﺷﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﻋﻼﺝ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﻧﻤﯽﺍﻓﺘﺪ ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﻋﺸﻖ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺟﺴﻤﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﭘﺴﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﯽﮔﺸﺎﯾﺪ ﻭﺍﺯ ﻋﺸﻘﺶ ﺑﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﺣﺎﮐﻢ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ. ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﻧﺰﺩﯾﮑﺎﻧﺶ ﻭﯼ ﺭﺍ ﻧﮑﻮﻫﺶ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﺍﻣﺎ ﭘﺴﺮ ﺑﺮ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﯾﺶ ﭘﺎﻓﺸﺎﺭﯼ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﮕﺎﺭﯼ ﺩﺧﺘﺮ ﺣﺎﮐﻢ ﻣﯽﺭﻭﺩ. ﺧﺒﺮ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺩﺧﺘﺮ ﺣﺎﮐﻢ ﻣﯽﺭﺳﺪ ﻭ ﻭﯼ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺁﻥ ﭘﺴﺮ ﯾﺘﯿﻢ ﺭﺍ ﻣﺸﺮﻭﻁ ﺑﻪ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﻭﯼ ﺑﺮ ﭘﻬﻠﻮﺍﻥ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﺧﻮﯼ، ﭘﻮﺭﯾﺎﯼ ﻭﻟﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﻣﻨﻄﻖ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺩﺍﺭﺩ. ﭘﺴﺮ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﯽﺩﺍﻧﺪ، ﺗﻮﺍﻥ ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺮ ﭘﻮﺭﯾﺎﯼ ﻭﻟﯽ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻭ ﮐﺸﺘﯽ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﻋﻼﻡ ﺁﻣﺎﺩﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺭﻭﺯ ﺟﻤﻌﻪ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺩﺭ ﺷﺐ ﭘﻨﺞ ﺷﻨﺒﻪ ﺩﺭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﺟﺪ ﺷﻬﺮﺧﻮﯼ، ﻣﺎﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺣﻠﻮﺍﯼ ﻧﺬﺭﯼ ﭘﺨﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﻀﺎ ﭘﻮﺭﯾﺎﯼ ﻭﻟﯽ ﻫﻢ ﺁﻧﺠﺎ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺷﺖ. ﭘﻬﻠﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﯽﭘﺮﺳﺪ: ﺳﺒﺐ ﻧﺬﺭﺕ ﭼﯿﺴﺖ؟ ﻭ ﺍﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﯽﺩﻫﺪ: ﭘﺴﺮﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﺎ ﺩﺧﺘﺮ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﭘﻮﺭﯾﺎﯼ ﻭﻟﯽ ﮐﺸﺘﯽ ﺑﮕﯿﺮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺣﻠﻮﺍ ﻧﺬﺭ ﮐﺮﺩﻩﺍﻡ ﺗﺎ ﭘﺴﺮﻡ ﭘﯿﺮﻭﺯ ﮔﺮﺩﺩ. ﭘﻮﺭﯾﺎ ﺩﭼﺎﺭ ﺗﺮﺩﯾﺪ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺗﺮﺩﯾﺪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻔﻆ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭘﻬﻠﻮﺍﻥ ﺷﻬﺮ ﯾﺎ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﻧﺬﺭ ﯾﮏ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﯾﮏ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺧﻮﺩ. ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺗﺮﺩﯾﺪ ﺗﺼﻤﯿﻤﯽ ﺷﺠﺎﻋﺎﻧﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺍﺳﻄﻮﺭﻩ ﺷﺪﻥ ﭘﻮﺭﯾﺎﯼ ﻭﻟﯽ ﻣﯽﮔﺮﺩﺩ. ﺭﻭﺯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻓﺮﺍ ﻣﯽﺭﺳﺪ. ﭘﻮﺭﯾﺎ ﻭ ﺟﻮﺍﻥ ﻋﺎﺷﻖ ﺩﺭ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﮐﺸﺘﯽ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺍﻧﺒﻮﻫﯽ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩﺍﻧﺪ. ﻫﻤﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺯﺩﻧﯽ، ﭘﻬﻠﻮﺍﻥ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﺷﻬﺮﺷﺎﻥ ﭘﯿﺮﻭﺯ ﮔﺮﺩﺩ. ﺍﻣﺎ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﭼﯿﺰ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺍﺳﺖ. ﭘﻬﻠﻮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻐﻠﻮﺏ ﺟﻮﺍﻥ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﺧﻮﺩ ﭘﻬﻠﻮﺍﻥ ﭘﻮﺭﯾﺎﯼ ﻭﻟﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ: ﻭﻗﺘﯽ ﭘﺸﺘﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﺭﺳﯿﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﺮ ﺳﯿﻨﻪﺍﻡ ﻧﺸﺴﺖ. ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺣﺠﺎﺏ ﺍﺯ ﺩﯾﺪﮔﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﮐﻨﺎﺭ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻥ ﻣﻌﺮﻓﺘﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺩﺭ ﺟﺴﺘﺠﻮﯾﺶ ﺑﻮﺩﻡ، ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺩﯾﺪﮔﺎﻧﻢ ﯾﺎﻓﺘﻢ. ﻣﺮﺩﻡ، ﺟﻮﺍﻥ ﭘﯿﺮﻭﺯ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺩﻭﺵ ﺧﻮﺩ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﺎﻧﻪ ﺣﺎﮐﻢ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﭘﻬﻠﻮﺍﻥ ﺷﻬﺮ ﻣﻐﻠﻮﺏ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﻈﺎﺭﻩ ﮔﺮ ﺷﺎﺩﯼ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﻭ ﮔﺮﯾﻪﻫﺎﯼ ﺷﻮﻕ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺑﻮﺩ. ﺩﯾﮕﺮ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﭘﻮﺭﯾﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﭘﻬﻠﻮﺍﻥ ﻧﻤﯽﻧﮕﺮﯾﺴﺖ. ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻨﻮﺍﻝ ﺳﭙﺮﯼ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻗﻀﯿﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﻬﻠﻮﺍﻥ ﭘﻮﺭﯾﺎ ﻧﻘﺎﺏ ﺧﺎﮎ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﯾﻮﺩ. ﺍﺯ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻮﺭﯾﺎ ﺑﻪ ﭘﻬﻠﻮﺍﻥ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪﺍﯼ ﻭ ﺍﺳﻄﻮﺭﻩﺍﯼ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪ.